0 Eνα ποίημα του Νίκου Τσάφου για τον Πέρκο

Το 2010 ο αγαπημένος μας Νίκος Τσάφος που έφυγε απροσδόκητα απο τη ζωή, είχε γράψει ενα ποίημα για τον Πέρκο , για το χωριό που τόσο αγαπούσε.

Δημοσιεύεται στη μνήμη του με αφορμή το σημερινό δυσάρεστο άγγελμα του θανάτου του.

Α ν α μ ν ή σ ε ι ς

Πέρκο γλυκιά μου πατρίδα

Η κάτω βρύση

το πρώτο μου φως στον ήλιο σου είδα
κάτω από το φωτεινό σου ουρανό
πέρα απ’ τον Άνινο το ξακουστό βουνό.

Με τη σφεντόνα κυνηγός στη φροξυλιά
παιδί σκαρφάλωνα στα βράχια
και μες της γούρνας τα κρύα νερά
έψαχνα για βατράχια.

Της κάτω βρύσης το γάργαρο νεράκι της πηγής
με ξεδιψάει νοερά όπου και νάμαι
σε κάθε αβάσταχτο λιοπύρι της ζωής
και τις βαρέλες που γεμίζανε θυμάμαι.

Πόση δροσιά δεν πήρα απ’ της πλατείας τη φτελιά και τα τρανά πλατάνια
ανάσα μου παντοτινή τους καύσωνες να υπομένω
και μες τα αυτιά μου αντηχεί του Αϊ Νικόλα η γλυκιά καμπάνα
σήμαντρο μοναδικό της κάθε ανάστασης που περιμένω.

κι εσύ φίλε που τάκουσες και τάδες όλα στη ζωή σου
είδες πέτρες να κυλάνε απ’ την Πανά στον Εύηνο να φτάνουν;
άκουσες του κάκαβου τα ορμητικά νερά ’’ Κατεβασιά’’ να κάνουν;
Το βουητό τους ν΄ακουγες θα χανες τη φωνή σου.

Λαχτάρα μου μεγάλη πάντα μένει
του Άνινου την κορυφή να δω και νάναι χιονισμένη
του Φείδαρη ν’ ακούσω το νεράκι
στον Αϊ Νικόλα μας ν’ ανάψω ένα κεράκι.

Νίκος Γ. Τσάφος