0 Oι Εκκλησίες και τα εξωκλήσια του Πέρκου

Ο Αγιος Νικόλαος

Eιναι ο πολιούχος του χωριού μας χτισμένος στην άκρη της ευρύχωρης πλατείας μας , κτίσμα του  18ου αιώνα (γύρω στο 1770), κολλητά σε παλαιό κτίσμα του μοναστηριού του Αγίου Χαραλάμπου που υπήρχε στο χωριό.Η Τράπεζα του φέρει λείψανα του Αγίου Χαραλάμπους, Ο ναός προσκολλήθηκε κτιριακά σε προυπάρχον υπόλλειμμα παλιού μοναστηριού που τιμούσε τη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους.Το υπόλλειμμα αυτό σήμερα απαρτίζει ενα μικρών διαστάσεων κελί προσκολλημένο δίπλα στο ναό (εκεί που πάνω του φαίνεται το καμπαναριό)  και στο οποίο έχει μεταφερθεί και τοποθετηθεί μέρος του ξυλόγλυπτου τέμπλου του Αγ. Νικολάου το οποίο αντακαταστάθηκε απο κτιστό.Ο αγιος Νικόλαος παλιότερα είχε και σημαντική ακίνητη περιουσία  που προήρχετο απο δωρεές πιστών. Στο ναό ανήκε και ενας μύλος στη θέση "Καταμπέλια"ο οποίος φυσικά σήμερα ειναι ερημωμένος. Στον ίδιο ανήκε και το μεγαλυτερο αλώνι του χωριού που ονομάζεται μέχρι σήμερα "του Αλή το αλώνι" ονομασία που μας παραπέμπει στα χρόνια στης Τουρκοκρατίας. Η Ενορία Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πέρκου αρχικά υπαγόταν στη Μητρόπολη-Επισκοπή Ναυπακτίας και Ευρυτανίας και μετά τη διαίρεση και αποκοπή της Ευρυτανίας, υπάγεται στη Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου που έχει έδρα τη Ναύπακτο . Πότε αναγνωρίστηκε επίσημα η Ενορία του Αγίου Νικολάου Πέρκου δεν είναι γνωστό, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν σχετικές έγγραφες αποδείξεις

Η Αγία Παρασκευή

Βρίσκεται εξω απο το χωριό με το ιερό αλλά και θέση ως προς τη θέα προς την Περίστα, απο όπου ανατέλλει ο Ηλιος. Κι αυτό γιατί είναι η εκκλησία του νεκροταφείου όπου αναπαύονται οι αγαπημένοι μας συγχωριανοί. Το μαρτυρούν άλλωστε και τα πανύψηλα κυπαρίσια. Πρέπει να χτίστηκε μαζί με το νεκροταφείο, εκεί γύρω 

στο 1920 και διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση.

Να σημειώσουμε οτι πριν το νεκροταφείο βρίσκόταν μέσα στο χωριό ακριβώς πίσω απο την εκκλησιά του Αη Νικόλα.

Η Παναγία (Η Πανά)

 Ανακατασκευασμένο ναύδριο στη θέση παλιού που είχε χτιστεί στα χρόνια της ύστερης Τουρκοκρατίας. Ο νέος ναός βρίσκεται λίγο πριν μπούμε στο χωριό οπως ερχόμαστε απο το Θέρμο, σε ξάγναντο έχοντας στο βάθος του τον Αννινο με το πανέμορφο αέτωμα του και πανοραμικά την Κόνισκα .

Πάνω απο το ναό που γιορτάζει στις 23 Αυγούστου υπάρχει αιωνόβιος πολύκλαδος δρύς , επιβλητικός και πανέμορφος. Αποτελεί μνημείο της φύσης .
Για μάς τους Περκιώτες η Παναγία , είναι η Παναγιά και χάριν σύντμησης και τοπικής διαλέκτου "Η Πανά"

Ο Προφήτης Ηλίας (Ο Αη Λιάς)

Ο παλιός Αη Λιάς στην κορυφή του Ψώριαρη

Ο ναός βρίσκεται εξω από το χωριό στον αμαξητό δρόμο προς την Περίστα στη θέση «Ροντήρη». Χρίστηκε μετα το 1970 σε αντικατάσταση του ομώνυμου εξωκλησιού που ηταν χτισμένο με ξερολιθιά και σκεπή από λίθινες πλάκες και το οποίο κατέρρευσε. Αυτό βρισκόταν στην κορυφή σχεδόν του όρους Ψώριαρη στην κλίση που παρουσιάζει προς τον Πέρκο. Επρόκειτο για προεπαναστατικό κτίσμα. Το νέο εξωκλήσι είναι καλοχτισμένο, σκεπασμένο με κεραμίδια και σοβατισμένο εσωτερικά.

Όπως και νάχει νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη νοσταλγεί τα παλιά ναύδρια. Ειδικά για τον Προφήτη Ηλία δεν είναι τυχαίο που όλα τα ξωκλήσια με το όνομα του ήταν κτισμένα στις κορυφές των βουνών .Κείνες τις εποχές που οι παλιοί δεν σκεφτόντουσαν τον κόπο να περπατήσουν η να πάνε να προσκυνήσουν στη χάρη Του με τα γαιδουρομούλαρα.

Ο Αγιος Ταξιάρχης

Στον αμαξητό δρόμο προς το Θέρμο σε απόσταση περίπου μιάς ώρας με τα πόδια απο το χωρίο βρίσκεται το παραπάνω ξωκλήσι. Η περιοχή λέγεται Σκλήμνα και εχει δροσερά πλατάνια και κρύα νερά. Το αρχαίο εκκλησάκι βρισκόταν διακόσια μέτρα παρακάτω , πάνω σχεδόν στο φρύδι ενός γκρεμού.

Ηταν χτισμένο με ξερολιθιά  και η ίδρυση του ανερχόταν στα χρόνια της πρώιμης τουρκοκρατίας , μπορεί ομως ο Ταξιάρχης Μιχαήλ να ετιμάτο εκεί απο το ύστερα βυζαντινά χρόνια.
Το εκκλησάκι αυτό κατέρευσε και οι Περκιώτες με την οικονομική ενίσχυση του στρατηγού Αθ. Στράγγου το μετέφεραν επι της παραπάνω αμαξητής οδού. Στο εκκλησάκι αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν "αι ταξιαρχάκη" (λόγω του μικρού μεγέθους του αρχικού λιθόκτιστου κτίσματος) στις εξι (6) Σεπτέμβρη τιμάται η μνήμη ενός θαύματος του ταξιάρχη (Αρχάγγελου) Μιχαήλ στο χωριό Χώναις η Κολοσσαίς της Μικράς Ασίας.