0 Σπυρίδων Ξένος ο Νεοσκητιώτης-Αγιορείτης μοναχός (1911-1990)-κατά κόσμον Ηλίας Βίτσας (Ξένος)

 Ὀ κατἀ κόσμον Ηλίας Δημητρίου Βίτσας ή Ξένος, γεννήθηκε στον Πέρκο στις 10

Απριλίου 1911 ἀπό φτωχἠ, πολυμελῆ καἰ θεοσεβῆ οἰκογένεια. Ηταν γιός της πολύτεκνης οικογένειας του Δημητρίου Βίτσα του Αθανασίου και της Βασιλικής θυγατέρας του Ιωάννη Μέγκλη απο μια οικογένεια που απαριθμούσε δέκα τέσσερα (14) παιδιά, ενας δε θείος του φημολογείται οτι είχε 25 παιδιά !!

Αφού τελείωσε το δημοτικό στο χωριό μας , ήρθε νέος στο Αγρίνιο προς εύρεση εργασίας για να βοηθήσει εμπράκτως την πολυμελή οικογένεια του .

Στο Αγρίνιο έγινε υπάλληλος της ιδιωτικής Ηλεκτρικής Εταιρείας Αγρινίου, όπου διακρίθηκε για την εργατικότητά του και την ευσυνειδησία του.

Δεν δημιούργησε δική του οικογένεια, φρόντισε όμως να αποκαταστήσει τις αδελφές του.

Από νωρίς εντάχθηκε στους κόλπους της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου. Τη δεκαετία του ’40, όταν ήλθε στο Αγρίνιο ως ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας ο δυναμικός Αρχιμανδρίτης Βενέδεικτος Πετράκης, έγινε το «δεξί του χέρι» συνδεθείς μαζί του πνευματικώς επι εικοσαετία και επέδειξε πρωτοφανή και ασυνήθιστη κοινωνική δραστηριότητα.

Το όνομα «Κυρ-Ηλίας» κυριαρχούσε στα μέλη της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου για μια εικοσαετία (1940-1960).

Χαρισματικός, με οράματα και σχέδια, με πρωτοποριακά προγράμματα και δυναμικές λύσεις, με το «κραβαρίτικο» μυαλό του πάντα μπροστά, σε κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπικά έργα. Πρωτοπόρος στα κοινωνικοθρησκευτικά γυρίσματα του Αγρινίου. Γηροκομείο, Ορφανοτροφείο, Νοσοκομείο, Κατασκηνώσεις, Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων ήταν τα στέκια του για τα οποία και εργάστηκε αόκνως. Το σπίτι του ανοιχτό για πολλούς άπορους γυμνασιόπαιδες, απομακρυσμένων χωριών.

Πολλοἰ κληρικοἰ μετέπειτα καἰ θεολόγοι πνευματικώς ἀνετράφησαν μετ αυτού ενας δε εξ αυτών είναι καἰ ὁ ἐξ Ἰωαννίνων καταγόμενος Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καἰ Ἀγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος, μεγάλος συγγραφέας καἰ δεινὀς θεολόγος συμμαθητής και φίλος του Ηλία Ξένου .

Μετά το 1960, όταν επήλθε η διάσπαση της Χριστιανικής Αδελφότητας «ΖΩΗ», σε
«ΣΩΤΗΡΑ» και «ΖΩΗ», δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με τη νέα κατάσταση.

Το 1966 εγκατέλειψε την κοσμική ζωή, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και κατέφυγε στο Άγιο Όρος όπου εγκαταστάθηκε, με τη συνοδεία τεσσάρων μοναχών, στην ησυχία

της Νέας Σκήτης, ως μοναχός με το όνομα ΣπυρίδωνΤὀ 1969 χειροτονήθηκε Ἰεροδιάκονος καἰ πρεσβύτερος εἰς τὀ Κυριακόν τῆς Νέας Σκήτης ἀπό τὀν ἐξ Αἰτωλίας φίλο καἰ γνώριμο σε αυτόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Ἄγιον Καλλίνικο.

Το ησυχαστήριό του ήταν πανδοχείο για φιλέρημους περαστικούς και κυρίως τους για τους καταγόμενους από την Αιτωλοακαρνανία.

Εκεί ως αρχιμανδρίτης Σπυρίδων και πνευματικός γέρων πέρασε τα 24 τελευταία χρόνια της ζωής του.

Εκοιμήθη, κατά την εκκλησιαστική ορολογία την 18η Ιουνίου 1990,

ΠΗΓΕΣ:

Το περιοδικό ΡΙΖΑ Αγρινιωτών

Η εργασία του συν/χου εκπαιδευτικού Γ. Κοτρώνη

Η εργασία του εξ Αραχώβης συν/χου δικηγόρου

και ιεροψάλτη Γ. Γαλανόπουλου

https://www.pemptousia.gr/2015/06/ieromonachos-spiridon-neoskitiotis-10041911-18061990/