0 Βασίλειος Δημητρίου Στράγγος-Δημοδιδάσκαλος (1877-1971)

             

Ο Βασίλειος Στράγγος γεννήθηκε το έτος 1877 στον Πέρκο Ναυπακτίας, τώρα Τοπική Κοινότητα Πέρκου Δημοτικής Ενότητας Θέρμου του Δήμου Θέρμου, Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας.

Γιός του Δημητρίου Στράγγου του Αθανασίου και της Παρασκευής θυγατέρας του Σπύρου Κωτσαρέλη.

Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Πέρκου και το Σχολαρχείο Πλατάνου τελείωσε το Διδασκαλείο και διορίστηκε δημοδιδάσκαλος αρχικά στο Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου και εν συνεχεία στο σχολείο του χωριού του, το οποίο είχε την επωνυμία Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Πέρκου.

Υπηρέτησε στο σχολείο αυτό επί μία ολόκληρη τριακονταπενταετία, έως το 1935, όποτε συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Εισηγητή-καταληκτικό βαθμό για τους δασκάλους της εποχής εκείνης.

Εργάστηκε με ζήλο και ευσυνειδησία και με μεγάλο αριθμό μαθητών που έφταναν τους 80-90. Είχε καταξιωθεί στην τοπική κοινωνία, τόσο για τον ακέραιο χαρακτήρα του, όσο και για την προσφορά του.
Μετά την συνταξιοδότησή του παρέμεινε στο χωριό του, ασχολούμενος με την αμπελοκαλλιέργεια και τη μελισσοκομία.

Ήταν ήρεμος και πράος, σοβαρός και ολιγόλογος, αμερόληπτος και δίκαιος. Άνθρωπος ηπίων τόνων σε όλες τις εκδηλώσεις. Απέφευγε τις αντιπαραθέσεις, μεσολαβούσε και συμφιλίωνε τους χωριανούς και πρωτοστατούσε στα κοινοτικά θέματα και στην ανάπτυξη του χωριού
Με απλοχεριά βοηθούσε τις αδύνατες οικογένειες και κυρίως τους γέροντες και τις γερόντισσες του χωριού του. Όσοι δυσκολεύονταν οικονομικά στο δάσκαλο, το Στράγγο, έτρεχαν για δανεικά, και σε κανένα δεν αρνήθηκε. Η πόρτα του σπιτιού του ήταν ανοιχτή στον κάθε ξένο επισκέπτη του χωριού.

 - Από το 1912 που ιδρύθηκε η Κοινότητα Πέρκου και έως τη συνταξιοδότησή του εκτελούσε και χρέη Γραμματέα Κοινότητας, αμισθί
 - Επί των ημερών του ανεγέρθηκε στον Πέρκο, το 1904-1905, το μοναδικό την εποχή εκείνη στην ορεινή Ναυπακτία δημόσιο διδακτήριο, με δαπάνη του κληροδοτήματος Ανδρέα Συγγρού.
- Πρωτοστάτησε να μεταφερθεί από την παλιά του θέση και να ανεγερθεί το εξωκκλήσι του Ταξιάρχη Μιχαήλ, κοντά στον αμαξιτό δρόμο, στην περιοχή της Σκλήμνας.
 - Με τη σύζυγό του Τασία, θυγατέρα του Βασιλείου Κάλτσα και της Ελένης Παπαγεωργίου, από

Η οικογένεια του Βασ. Στράγγου
 (φωτογραφία του 1937)

το γειτονικό Πλάτανο, απόχτησαν πέντε παιδιά. Τέσσερα κορίτσια-την Παρασκευή, την Ελένη, την Ελπινίκη και την Κωνσταντίνα- και ένα αγόρι-το Δημήτριο, αποκαταστημένα σήμερα στο Θέρμο, στο Αγρίνιο, στην Πάτρα και στην Αθήνα
-Την Κατοχή 1941-1944 κράτησε ουδέτερη στάση στις αντιστασιακές οργανώσεις και λόγω της ηλικίας του δεν αναμείχθηκε ενεργά ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Tο παράδειγμά του αυτό ακολούθησαν και οι χωριανοί του, με αποτέλεσμα ο Πέρκος, τόσο στα πέτρινα χρόνια της Κατοχής, όσο και στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, να μη θρηνήσει θύματα.

Όμως, το καλοκαίρι του 1944 ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) έθεσε σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο να εκτοπίζονται οι προσωπικότητες που δεν ήταν οργανωμένες στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ήταν πολιτικά ουδέτερες ή είχαν δείξει κάποια συμπάθεια προς τον ΕΔΕΣ ή άλλες Αντιστασιακές Oργανώσεις. Έτσι άρχισαν να συλλαμβάνονται σε κάθε χωριό ο παπάς, ο δάσκαλος, ο πρόεδρος της Κοινότητας κλπ. Αυτοί οι κρατούμενοι μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Πολλά τέτοια περιστατικά συνέβησαν την εποχή εκείνη στο Ξηρόμερο, στη Μακρυνεία, στη Ναυπακτία κ.α.

Αυτή την περίοδο στον Πέρκο συνελήφθη από τους ΕΛΑΣίτες και ο 67χρονος συνταξιούχος δάσκαλος Βασίλειος Στράγγος, με την κατηγορία ότι δεν είχε οργανωθεί στις τάξεις του ΕΑΜ και δήθεν ότι συμπαθούσε τον ΕΔΕΣ. Οδηγήθηκε κρατούμενος αρχικά στον Πλάτανο Ναυπακτίας, όπου κρατήθηκε επί ένα 20ήμερο, και εν συνεχεία μετα-φέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της ΛΟΜΠΟΤΙΝΑΣ (Άνω Χώρα) Ναυπακτίας, το πιο αυστηρό στην περιοχή μας. Εκεί ήταν κρατούμενοι και πολλοί άλλοι, Ναυπάκτιοι, Θέρμιοι και κυρίως Μακρύνειοι και ζούσαν με την αγωνία, τόσο αυτοί, όσο και οι οικογένειές τους, αν θα γυρίσουν ζωντανοί στα σπίτια τους ή θα τους «φάει το σκοτάδι» σε καμιά χαράδρα της Λομποτινάς.

Δεκαετία του ΄60. Στην πλατεία του χωριού με τους

  αδελφούς του Γιώργο και Θανασούλα και τους συγγενείς 

του   απο την Περίστα  Βασίλη Πατίλη 

και Θανάση Παπακωστούλα

Στο μεταξύ, τον Αύγουστο του 1944 μεσολάβησε η μεγάλη εξόρμηση των Γερμανών από το Αγρίνιο προς την ορεινή Τριχωνίδα-Ναυπακτία και από τη Λαμία προς την Ευρυτανία, για να απωθήσουν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ από τους οδικούς άξονες, ώστε στην επικείμενη αναχώρησή τους από την Πατρίδα μας να μην έχουν δυσκολίες. Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους από όπου περνούσαν ερήμωναν τον τόπο. Έκαιγαν, λεηλατούσαν, εκτελούσαν εν ψυχρώ αμάχους. Φόβος και τρόμος για τους κατοίκους. των ορεινών περιοχών. Τα χωριά ερημώθηκαν και οι άνθρωποι κατέφυγαν σε ρεματιές και σπηλιές για να κρυφτούν, ώσπου να περάσει ο κίνδυνος.

Οι ΕΛΑΣίτες, προ του μεγάλου αυτού κινδύνου, αναγκάστηκαν να διαλύσουν το στρατόπεδο συγ-κεντρώσεως της Λομποτινάς και να αφήσουν ελεύθε-ρους όλους τους κρατούμενους. Μεταξύ αυτών ελευ-θερώθηκε και ο Περκιώτης δάσκα-λος Βασίλειος Στράγγος. Ήταν 23 Αυγούστου 1944-ανήμερα της εορτής της Παναγίας Προυσσιώτισας-όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε ταλαιπωρημένος στον Πέρκο και τον υποδέχθηκαν στο σπίτι του, με ανείπωτη χαρά και με δάκρυα στα μάτια, η γυναίκα του και τα πέντε ανήλικα παιδιά του. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι είναι ζωντανός και πραγματικά ελεύθερος.

Ο δάσκαλος Βασίλειος Στράγγος, ευθυτενής ως τα βαθιά γεράματα, έδινε το «παρών», σε καθημερινή βάση, στην αγορά του χωριού του.
Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, ήσυχα και ευχαριστημένος, στις 26 Σεπτεμβρίου 1971, σε ηλικία 94 ετών. 
Ετάφη στον οικογενειακό τάφο των Στραγγαίων, στον Πέρκο.

 Επιμέλεια: Γεώργιος Αθ. Κοτρώνης