0 Mια ιστορία για τα κεράσια του Πέρκου

Η φετινή πληθώρα κερασιών στο χωριό μας ήρθε να μας θυμίσει μια πολύ παλιά ιστορία με τις φημισμένες κερασιές του Πέρκου. Γιατί ο Πέρκος εκτός από το πολυξακουσμένο τα χρόνια εκείνα κρασί του και τις πολλές καρυδιές, μηλιές και καστανιές, είχε και πάρα πολλές κερασιές με αποτέλεσμα τα κεράσια του να είναι περιζήτητα.

Για το εμπόριο των κερασιών οι παλιότεροι διηγούνται την εξής ιστορία που συνέβη στα μέσα του περασμένου αιώνα. Έμπορος από το Θέρμο ή το Αγρίνιο έδωσε συνάντηση με τους Περκιώτες στη Σκλήμνα για να παραλάβει τα κεράσια τους. Η Σκλήμνα απέχει από τον Πέρκο 5 χιλιόμετρα και από το Θέρμο 23 χιλιόμετρα. Για την εποχή εκείνη ελλείψει δρόμου και συγκοινωνίας η επικοινωνία γινόταν πεζή και με τα γαιδουρομούλαρα .

Ξεκίνησαν οι Περκιώτες με τα φορτωμένα ζώα τους από το χωριό και μετά από πορεία μιάμιση ώρας περίπου έφτασαν στον τόπο συνάντησης περιμένοντας τον έμπορο που θα έκανε μια πορεία έξι με εφτά ώρες από το

Θέρμο. Μόλις όμως έφθασε ο πονηρός έμπορος άρχισε άλλα παζάρια κατά την παραλαβή αναιρώντας έτσι την αρχική συμφωνία, θέλοντας προφανώς να «ρίξει» τους Περκιώτες σε χαμηλότερη τιμή, φέρνοντάς τους (όπως το σχεδίασε) προ τετελεσμένου γεγονότος, αφού είχαν διανύσει τόσα χιλιόμετρα και δεν θα είχαν τι να κάνουν τα κεράσια, αν δεν τα πουλούσαν. Οι Περκιώτες φυσικά αντέδρασαν και επειδή αν και φτωχοί, δεν δέχονταν κοροϊδία από κανέναν, κουβέντα στην κουβέντα άναψε η συζήτηση και ο καυγάς.

Αμετακίνητος ο έμπορος στην απόφασή του, αμετακίνητοι και οι δικοί μας. Στο ειρωνικό ερώτημα του «Τι θα τα κάνετε τώρα τα κεράσια, θα τα ξαναπάτε στον Πέρκο;», ένας του απάντησε: «Στον Πέρκο δεν τα πάω αλλά προτιμάω να τα πετάξω στο βράχο παρά να μου τα πάρεις εσύ τζάμπα» Ο έμπορος δεν τον πίστεψε μέχρις ότου ο δικός μας άδειασε τις ξύλινες κάσες πετώντας τα κεράσια. Τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι και μπροστά στα μάτια του έκπληκτου εμπόρου άδειασαν όλα τα φορτώματα των ζώων πετώντας τα κεράσια στους γκρεμούς .Κοκκίνισαν τα βράχια. Ο έμπορος γύρισε άπρακτος, αλλά και αυτοί ήσυχοι ότι δεν μπορεί να τους κοροϊδεύει και να τους εκβιάζει κανένας.

Αφήγηση : Ο αείμνηστος μπάρμπα Μήτσος Στράγγος